Słoneczka zdalnie

TYDZIEŃ IX (11 - 15 MAJA)

Moja miejscowość, mój region

Cele ogólne

rozbudzanie zainteresowania najbliższą okolicą,
rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat,
zapoznanie z polską muzyką klasyczną,ludową
rozwijanie twórczego myślenia i sprawności rąk.
rozwijanie intuicji geometrycznej,

Oglądanie zdjęć, pocztówek, map i folderów z najbliższej okolicy.

Materiały promocyjne z najbliższego regionu. Dzieci wspólnie z N. oglądają materiały promocyjne z najbliższej okolicy. Wymieniają nazwę miejscowości, w której mieszkają. Nazywają znajdujące się tam ważniejsze obiekty.

Zabawa konstrukcyjna Moja miejscowość.

Klocki różnego rodzaju i różnej wielkości. Dzieci budują z klocków (różnego rodzaju i różnej wielkości) budowle przypominające te, które znajdują się w ich najbliższej okolicy.

Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Łazienki.

załącznik z obrazkami - zobacz

Olek bardzo lubi chodzić do przedszkola. Najbardziej cieszy go zabawa w ogródku oraz wycieczki. Jednak, kiedy pani wspomniała, że planuje wyjście do Łazienek, Olek posmutniał. – Do łazienek? Mnie się wcale nie chce siusiu… – Łazienki Królewskie to znany warszawski park położony wokół pięknego pałacu – wyjaśniła pani. – A ja już tam byłem… – jęknął Maciuś. Pogoda była słoneczna, a park okazał się pełen niespodzianek. Dzieci odwiedziły Amfiteatr, gdzie w dawnych czasach odbywały się przedstawienia dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pani powiedziała, że wciąż można tu podziwiać sztuki teatralne i koncerty. – Ten król miał na imię tak jak ja – ucieszył się Staś. – Ciekawe, czy lubił frytki… – Wtedy nie znano frytek – wyjaśniła pani. W południowej części Łazienek znajdowała się wielka misa, a nad nią rzeźba lwa wypluwającego wodę. – Zobaczcie, jakie źródełko! – pisnęła Zosia. – Możemy umyć ręce? – Oczywiście. – A ten lew gryzie? – Nie, to tylko fontanna w kształcie lwiej głowy – uspokoiła ją pani. – Ja już tu byłem – jęknął po raz drugi, Maciuś. – Ale marudzisz – zdenerwował się Olek. W stawie pływały ogromne pomarańczowe karpie. Podczas, gdy pani pokazywała dzieciom sikorki, Zuzia z Kubą postanowili nakarmić karpie resztkami bułki, którą Zuzia zabrała na wycieczkę. Gdy tylko pani to zauważyła, powiedziała dzieciom, że w każdym parku obowiązuje regulamin. W Łazienkach Królewskich zgodnie z regulaminem nie wolno karmić zwierząt i rozsypywać im pokarmu. Nie wolno także dotykać zwierząt w szczególności wiewiórek i pawi. – Ja już tu byłem – znów odezwał się Maciuś. Nawet wiewiórki nie wywołały uśmiechu na jego buzi. Jednak przy wyjściu z parku, Maciuś zaskoczył wszystkich. – Tutaj nie byłem! Co to za pan pod żelaznym drzewem? – zapytał, wyraźnie ożywiony. – To jest pomnik Fryderyka Chopina, polskiego kompozytora i pianisty. A drzewo, pod którym siedzi, to wierzba, symbol Polski. Maciuś po raz pierwszy uśmiechnął się od ucha do ucha i powiedział: – Też bym chciał taki pomnik w mojej łazience… Kolejnym punktem wycieczki była stadnina koni znajdująca się nieopodal Warszawy. – Konie! – zawołał nagle rozradowany Olek. Rzeczywiście, za ogrodzeniem spokojnie pasły się konie: brązowe, czarne, nakrapiane i nawet jeden biały. Dzieci mogły je pogłaskać po mięciutkich chrapkach. Były tam nawet dwa kucyki z warkoczykami zaplecionymi na grzywach. – Może zamiast psa rodzice zgodzą się na konia? – pomyślał Olek. – Tylko gdzie on by mieszkał? Muszę to jeszcze przemyśleć.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji

N. zadaje pytania:

Dokąd dzieci wybrały się na wycieczkę?
Co znajdowało się w parku w Łazienkach Królewskich?
Jaki kształt miała fontanna, którą zobaczyły dzieci w parku?
Jakie zwierzęta dzieci wydziały w parku?
Jak się nazywa słynny polski muzyk, którego pomnik znajduje się w warszawskich Łazienkach?
Gdzie dzieci udały się po zwiedzeniu Łazienek?

Słuchanie utworu F. Chopina Mazurek As-dur.

N. zachęca dzieci, aby wygodnie położyły się na dywanie, zamknęły oczy i wysłuchały utworu F. Chopina, a następnie opowiedziały, z czym kojarzy im się ten utwór. W celu odtworzenia utworu F. Chopina N. może skorzystać ze strony internetowej: http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/composition/detail/id/151.

Improwizacja ruchowa do utworu F. Chopina.

N. prosi dzieci, aby słuchając utworu F. Chopina Mazurek As-dur, w dowolny sposób pokazały ruchem to, o czym według nich opowiada muzyka.

Kolorowanka Wzory ludowe z mojej okolicy.

Wzory ludowe z najbliższej okolicy: kolorowanka i obrazek wzorcowy. Dzieci kolorują wzory ludowe z najbliższej okolicy. Nazywają kolory, którymi się posługują, i wzory na swoim obrazku i na obrazku wzorcowym.

Strój krakowski damski - zobacz

Strój krakowski męski - zobacz

Strój krakowski Tosi - zobacz

Tosia do ubrania - zobacz

Strój krakowski Bartka - zobacz

Bartek do ubrania - zobacz

Improwizacja ruchowa do muzyki ludowej

Krakowiak to wykonywany w parach zespołowy improwizowany taniec dwumiarowy, utrzymany w rytmice synkopowej i ósemkowej, w żywym tempie. Jego charakterystycznymi elementami są: krok w przód z podskokiem, boczny krok z dostawieniem, liczne hołubce, zakrzesania i kroki akcentowane, a także wzajemne uciekanie i gonienie partnerów, połączone z mijaniem się tancerzy. W tradycyjnej formie elementy taneczne przeplatano śpiewem kolejnych tancerzy. W formie narodowej krakowiak wzorowany jest na wiejskich tańcach okolic Krakowa;

https://www.youtube.com/watch?v=Rg1MMZwgqYs

https://www.youtube.com/watch?v=bOhoK6pC6Gw

https://www.youtube.com/watch?v=dlAFVAKEHro

Poznajemy legendy Krakowa – legenda o Smoku Wawelskim

https://kubus.pl/storytel/o-smoku-wawelskim/

Praca plastyczna Moja miejscowość.

arkusz brystolu
kartki z papieru kolorowego,
gazety,
nożyczki,
kleje,
kredki pastelowe,
kawałki bibuły i folii aluminiowej.

N. informuje dzieci, że dziś wykonają obrazek przedstawiający ich okolicę. Wspólnie ustalają, jakie miejsca chcą przedstawić na obrazku i w jaki sposób go wykonają. Dzieci wycinają lub wydzierają z papieru i gazet domy, bloki, szkołę, przedszkole, postacie ludzi, samochody, przyklejają folię aluminiową/bibułę jako ulice. Pastelami lub kredkami dorysowują charakterystyczne obiekty znajdujące się w najbliższej okolicy

Spacer po najbliższej okolicy – robienie zdjęć.

Aparat cyfrowy. Wykonanie przez N. aparatem cyfrowym zdjęć obiektów znajdujących się w najbliższym otoczeniu, np. domów, szkoły, przedszkola.

Zabawa dydaktyczna Od najmniejszego do największego.

Trzy sylwety papierowych domów (różnej wielkości). N. rozkłada sylwety domów różniących się wielkością i prosi, by dzieci wskazały: najmniejszy dom, największy dom.

karta domy - zobacz

Zabawa plastyczna

Kończenie rysowania domu po śladzie. Naklejanie brakujących obrazków okien i drzwi. Kolorowanie lub wyklejanie bibułą wybranych części domu.

domek po śladzie - zobacz

Zabawa matematyczna Liczenie schodów. Klocki lego.

Dzieci, zgodnie z instrukcją N., układają klocki schodkowo, wskazują palcem kolejne klocki i je liczą: pierwszy stopień, drugi, trzeci, czwarty, piąty (lub w zakresie swoich możliwości). Możemy zabawę przenieść na prawdziwe schody, jeżeli są w placówce.

Zabawa matematyczna Liczenie pięter. Klocki: lego lub drewniane.

Dzieci układają fundament – parter dla wieży – a następnie budują wieżę z kolorowych klocków. Licząc piętra, używają liczebników porządkowych: pierwsze, drugie, trzecie, czwarte, piąte.

Rozmowa z dziećmi na temat: Do czego są potrzebne klucze?

Różne klucze do drzwi. Dzieci oglądają różne klucze i zastanawiają się, do czego są potrzebne, np.: do otwierania i zamykania drzwi mieszkania, domu lub garażu, do kłódki, do samochodu, do zapięcia rowerowego, walizki itp.

klucz 1 - zobacz

klucz 2 - zobacz

klucz 3 - zobacz

Zabawa plastyczna Klucz do domu.

Glina,
wałek do ciasta,
różne klucze.

Dzieci wykonują odciski różnych kluczy w rozwałkowanym kawałku gliny.

Ćwiczenie sprawności manualnej – Droga do przedszkola.

Plastelina, cerata na stół, klocki. Dzieci lepią z plasteliny cienkie wałeczki, łączą ze sobą, tworząc wspólnie drogę na ceracie, która prowadzi do przedszkola zbudowanego z klocków. Droga ta jest ulepiona z równoległych wałeczków plasteliny.

zdjęcie naszego przedszkola - zobacz

karta pracy - zobacz

Burza mózgów: W mojej miejscowości.

Układanie puzzli przedstawiających dane miasto/daną wieś.

N. prosi, aby dzieci dokończyły zdanie: W mojej miejscowości... Jeśli jest to za trudne, można zdanie rozwinąć, np. W mojej miejscowości lubię/nie lubię...

Układanie puzzli przedstawiających dane miasto/daną wieś. Obrazek przedstawiający miasto/wieś, w którym/w której mieszkają dzieci (pocięty na 3–4 części oraz w całości na wzór).

Zabawa bieżna Wracamy do domu.

N. za pomocą skakanek wyznacza domy dla dzieci. Jedno z dzieci jest berkiem i stoi z boku, a pozostałe biegają swobodnie. Na hasło N.: Wracamy do domu, dzieci starają się jak najszybciej dotrzeć do domów wyznaczonych za pomocą skakanek. Berek stara się dotknąć dziecka, które jako ostatnie będzie dobiegało do domu. Jeśli mu się to uda, to dotknięte dziecko zostaje berkiem.

Słuchanie wiersza L. J. Kerna Nasze podwórko.

Nasze podwórko to miejsce, które najlepiej znamy.

Wszyscy, bez żadnych wyjątków, takie podwórko mamy!

Nasze podwórko to teren najbardziej nam bliski na ziemi.

W zimie śnieg na podwórku leży, a w lecie się trawa zieleni.

Gdy słońce świeci na niebie, wesołe jest nasze podwórko,

smutnieje zaś, gdy się zjawi pan deszcz z ponurą córką chmurką.

Czasami z naszego podwórka, na którym się co dzień bawimy,

widać wieże kopalni lub wielkiej huty kominy.

I czy to będzie w Gliwicach, w Toruniu, w Łomży,

czy w Krośnie, gdy spojrzysz na nasze podwórko, to stwierdzisz, że ono rośnie!

Bo naszym podwórkiem nie jest to tylko, co jest blisko,

ale i traktor w polu, i stadion, i lotnisko, i jakiś stary zamek, i lasy na pagórkach, i Wisła, która płynie środkiem Naszego Podwórka.

• Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu.

Co to jest nasze podwórko?
Czy naszym podwórkiem można nazwać plac zabaw w przedszkolu albo teren wokół przedszkola?
Jak myślicie, kiedy podwórko się cieszy, a kiedy smuci?
Co widać z naszego podwórka w przedszkolu, a co z waszych domów?

Zabawa językowa Symbole mojej miejscowości (lub gminy).

Obrazek z herbem miejscowości lub gminy, gdzie mieści się przedszkole i/lub inne symbole (np.: flaga, maskotka miasta). N. prezentuje obrazek z herbem i pyta dzieci, czy wiedzą, co on przedstawia. Następnie prosi, aby to opisały i powiedziały, dlaczego to znajduje się w herbie. Jest to dobry czas, aby przedstawić miejscowe legendy, przekazy ludowe itp.

herb Krakowa - zobacz

herb Krakowa - kolorowanka

Wzory grafomotoryczne z liniami: prostymi, ukośnymi i falistymi.

Wzory grafomotoryczne z liniami: prostymi, ukośnymi i falistymi, ołówki. Dzieci wykonują pracę starannie i dokładnie. Jeśli chcą, mogą powiedzieć, co im przypomina powstały wzór.

domek z figur - zobacz

dom do kolorowania - zobacz

Kolorowanka 1 - otwórz

Kolorowanka 2- otwórz

Kolorowanka 3 - otwórz

Kolorowanka 4 - otwórz

Kolorowanka 5 - otwórz

Kolorowanka 6 - otwórz

TYDZIEŃ VIII (4 - 8 MAJA)

Moja ojczyzna

• zapoznanie z symbolami narodowymi: flagą i godłem,

• kształtowanie polskiej tożsamości,

rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat,

• rozwijanie sprawności rąk.

Oglądanie książek i albumów o miastach oraz o symbolach Polski. Książki i albumy o miastach i o symbolach Polski. R. prezentuje dzieciom książki i albumy, czyta fragmenty tekstu, dzieci opisują obrazki. R. zapoznaje dzieci z symbolami narodowymi.

Rozwiązanie zagadki B. Szelągowskiej Flaga. R. recytuje zagadkę i prosi dzieci o podanie rozwiązania. Dzieci mówią swoje rozwiązanie po cichu do ucha R. tak, aby każde dziecko miało możliwość wypowiedzenia się.

Wisi wysoko

Biało-czerwona.

Często z wiatrem musi się zmagać.

To symbol Polski, to nasza… (flaga).

Słuchanie opowiadania E. Stadmüller Biało-czerwone.

Ilustracje do opowiadania

załącznik 1

załącznik 2

Z okazji Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej grupa średniaków przygotowała inscenizację legendy ,,O Lechu, Czechu i Rusie”. Kuba grał Czecha, Bartek – Rusa, a Olek – Lecha. Prawdę mówiąc, była to jego pierwsza tak poważna rola, więc bardzo się przejmował i wciąż powtarzał:

– Chodźmy ku północy, serce mi mówi, że tam znajdziemy nasz nowy dom. Jego wierny lud – czyli Oskar z Karolem i Kubą oraz Basia, Malwinka, Wiktoria i Ania – ufnie podążał za nim. Nagle wszyscy zatrzymali się, bo oto ich oczom ukazał się wspaniały widok. Wyświetlał się on na ścianie, a przedstawiał leśną polanę o zachodzie słońca. Na środku tej polany rósł potężny dąb, a w jego konarach widać było gniazdo orła. Piękny biały ptak siedział w nim z rozłożonymi skrzydłami, zupełnie jakby chciał ochronić swe pisklęta przed niebezpieczeństwem.

– Oto nasz znak! – wołał Olek. – I nasze barwy!

W tym momencie na ścianie pojawił się kolejny obraz przedstawiający polską biało-czerwoną flagę i godło narodowe – białego orła w złotej koronie na czerwonym tle. Przedstawienie obejrzały wszystkie dzieci z przedszkola. Ada też. Po obiedzie grupa Olka robiła chorągiewki. Zadanie polegało na przyklejeniu biało-czerwonej karteczki do cienkiego patyczka. Z początku szło to opornie, ale już przy trzeciej chorągiewce wszyscy nabierali wprawy.

– Kto chce, może sobie zabrać do domu kilka chorągiewek i patyczków – zachęcała pani. – Będzie można 2 maja udekorować nimi okno albo balkon… Niech wszyscy widzą, że cieszymy się z tego, że jesteśmy Polakami. Olkowi nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Nie namyślając się zbyt długo, wpakował cały plik chorągiewek i garść patyczków do swojej tekturowej teczki i zabrał do domu. Do wieczora bawił się świetnie z Adą, grał z tatą w piłkę, pomagał mamie robić kisiel. Dopiero następnego dnia przypomniał sobie o chorągiewkach
– Jutro święto flagi! – zawołał przerażony.
– A ja zapomniałem o moich chorągiewkach. Pani powiedziała, że trzeba udekorować nimi dom. Sam przecież wybrałem te kolory…
Ada poważnie kiwnęła główką.

– Był księciem Lechem – poświadczyła zgodnie z prawdą.

– I co teraz? – zapytał tato.

– Będę je sklejał – oświadczył mężnie książę Lech. niestety, szybko okazało się, że kleją mu się palce. Mama z tatą popatrzyli na niego i… zabrali się do roboty. Tym razem chorągiewki powstawały w ekspresowym tempie. Zanim zapadł zmrok, okna i balkon były udekorowane, a szczęśliwy książę Lech chrapał w najlepsze. Może śnił mu się kołujący wysoko na niebie orzeł z biało-czerwoną chorągiewką w dziobie? Kto to wie?

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji.

− Jak Olek świętował Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej?

− Jakie kolory ma flaga Polski?

− Jaki ptak jest symbolem narodowym Polski?

− Co sklejał Olek w domu z rodzicami?

− Co udekorowali rodzice chorągiewkami?

− Po co ludzie dekorują flagami swoje domy?

− Jak się nazywa kraj, w którym mieszkamy?

Oglądanie filmu edukacyjnego Polak mały (ze strony Instytutu Pamięci Narodowej).

Film znajduje się na stronie internetowej - OGLĄDNIJ

Ćwiczenia językowe Co może być polskie? R. podaje kilka przykładów tego, co może być polskie (np. przedszkola, szkoły, drogi, język, tańce), a następnie dzieci podają swoje przykłady tego, co kojarzy im się z Polską. Po każdym podanym przykładzie powtarzają za R. zdanie: Polski (np. język) mamy, jesteśmy Polakami!

Zabawa dydaktyczna Dzień Flagi.

Flaga Polski, obrazki przedstawiające flagi państw, w tym Polski. R. demonstruje dzieciom flagę Polski i mówi o symbolice barw narodowych, o tradycji wywieszania flagi z okazji świąt państwowych i że 2 maja jest Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. R. pyta, gdzie dzieci widziały flagę Polski. (Np. podczas dekoracji medalami sportowców polskich). Dzieci rozpoznają flagę Polski wśród kilku różnych obrazków flag.

Nasza flaga – przybliżenie informacji na temat flagi Polski.

R. pokazuje dzieciom flagę Polski. Następnie prezentuje dzieciom zdjęcia z uroczystości, np. państwowych, na których jest widoczna flaga naszego kraju.

R. może skorzystać z publikacji Biało-czerwona na stronie MEN, ze strony internetowej: http://www. kuratorium.waw.pl/pl/dyrektor-i-nauczyciel/informacje-biezace/11343,Dzien-Flagi-publikacjaBialo-czerwonaquot.html)

Flaga państwowa – flaga, której mogą używać zarówno władze i instytucje państwowe, jak również obywatele i instytucje prywatne. Flaga państwowa z godłem – drugi wariant polskiej flagi państwowej. Ma dwa pasy poziome – u góry biały, u dołu czerwony, i herb Rzeczypospolitej Polskiej, nazywany obecnie godłem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej, pośrodku pasa białego.

Karta pracy „Kolory flagi” ZAŁĄCZNIK

Dokończ rysować flagę po śladzie. Pokoloruj ją na czerwono w odpowiednim miejscu.

Zabawy stolikowe – Segregowanie

Spinacze do bielizny: białe i czerwone, talerze papierowe.

Dzieci wykonują zadania ćwiczące sprawność i precyzję dłoni: przypinają do krawędzi talerzyka, naprzemiennie, spinacze do bielizny w kolorach białym i czerwonym.

Prezentowanie mapy Europy i sąsiadujących z Polską państw. Mapa Europy, obrazek przedstawiający flagę Polski. N. pokazuje mapę Europy. Umieszcza na mapie, w miejscu gdzie jest Polska, naszą flagę. Podaje nazwy sąsiadów Polski.

Ćwiczenia spostrzegawczości Znajdź taką samą flagę.

Po dwie flagi każdego z państw sąsiadujących z Polską. Zadanie dzieci polega na dopasowaniu do siebie dwóch takich samych flag. N. podaje nazwę państwa, z którego one pochodzą

Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.

Lusterko dla każdego dziecka. R. rozdaje dzieciom lusterka. Demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.
• Kolory flagi – N. podaje kolory flagi. Gdy mówi biały – dzieci unoszą język do góry, w stronę nosa, gdy mówi czerwony – język opuszczają na dolną wargę.
• Chorągiewki – tak jak chorągiewki poruszają się na wietrze, tak dzieci poruszają językiem po górnej wardze, od jednego kącika ust do drugiego.
• Lech, Czech, Rus jadą na koniach – dzieci naśladują osobno stukot kopyt koni każdego z bohaterów legendy. Przyklejają szeroko ułożony język do podniebienia i odbijają go, jednocześnie ściągając wargi w dziobek i rozciągając szeroko.
• Orzeł – dzieci wysuwają język do przodu, unosząc jego czubek do góry, i poruszają nim na boki, tak jak orzeł swymi skrzydłami. • Wędrówka po Polsce – przy szeroko otwartej jamie ustnej dzieci wysuwają język do przodu i poruszają nim do góry, w dół, w prawą stronę, w lewą stronę.

Ćwiczenia oddechowe Powiewająca flaga.

Flaga dla każdego dziecka. R. przypomina właściwy tor oddechowy. Dzieci wciągają powietrze nosem, wypuszczają ustami, naśladując wiatr dmuchający na flagę. Wiatr jest raz silny, a raz słaby i delikatny.

Ćwiczenia małej motoryki – Polska w kolorach.

Kontur Polski namalowany na brystolu, plastelina w kolorach białym i czerwonym.

R. pokazuje, w jaki sposób należy wykonać małe kuleczki z plasteliny. Dzieci odrywają kawałeczki plasteliny, lepią z nich kuleczki i wypełniają nimi kontur Polski: białym kolorem od góry, a czerwonym – od dołu.

Osłuchanie ze słowami i melodią piosenki Nasza Ojczyzna (sł. i muz. M. Nowak) – załącznik.

Nasza Ojczyzna – zabawa taneczna przy piosence – opis załącznik

Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza B. Szelągowskiej Moja Ojczyzna.

R. prezentuje wiersz. Powtarza go, a dzieci za nim, fragmentami: