3 i 4- latki
TYDZIEŃ XIII (8 - 12 CZERWCA)
Wakacyjne podróże - zobacz
kolorowanka zamek z piasku - zobacz
kolorowanka zabaki do piasku - zobacz
kolorowanka statek - zobacz
kolorowanka lato - zobacz
kolorowanka - zobacz
TYDZIEŃ XI (25 - 29 MAJA)
Ja i moja rodzina – wprowadzenie do tematu zajęć
Wspólne oglądanie albumów rodzinnych, opowiadanie sobie, kto znajduje się na zdjęciach, co dane zdjęcie przedstawia.
„Rodzinne sposoby na nudę” – wysłuchanie piosenki i rozmowa inspirowana jej treścią
Prowadzący odtwarza piosenkę, a dzieci uważnie słuchają. Następnie próbują sobie przypomnieć aktywności wykonywane z poszczególnymi członkami rodziny. R. pyta, jakie są ich sposoby na nudę i co najbardziej lubią robić ze swoimi rodzicami, rodzeństwem, dziadkami itd.
Rodzinne sposoby na nudę (sł. Karolina Gawlik, muz. Piotr Opatowicz)
Kiedy nuda cię nachodzi, myślisz, co by teraz zrobić.
Zamiast siedzieć i się nudzić, do rodziny pięknie uśmiechnij się.
Bo przecież można…
Ref. Z mamą pyszne ciasto upiec i przed deszczem z tatą uciec,
z siostrą pobiec do przedszkola,
z bratem śmiało strzelić gola!
Z dziadkiem popuszczać latawce,
z babcią posiedzieć na ławce,
z wujkiem samochód naprawić,
z ciocią w teatr się pobawić!
Gdy zły humor cię dopada, gdy ci nic nie odpowiada,
zamiast siedzieć i marudzić, do rodziny pięknie uśmiechnij się.
Bo przecież można…
Ref. Z mamą…
RODZINNE SPOSOBY NA NUDE - ZOBACZ
Razem spędzamy czas – zabawa językowa
Rodzic prezentuje dziecku kolejno ilustracje (plik PDF). Dziecko opowiada, co dzieje się na obrazku. Następnie R. wywołuje sytuacje znajdujące się na obrazkach np. Pieczemy ciasto, a dziecko przedstawia tę czynność ruchem.
Imiona w mojej rodzinie – zabawa z piłką
Dzieci siedzi naprzeciwko rodzica. R. rzuca do niego piłkę i wymawia nazwę wybranego członka rodziny. Dz. podaje jego imię, po czym odrzuca piłkę do prowadzącego.
Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Jesteśmy razem!
Zakwitły maki w ogrodzie. Mamie je podaruję.
A siostra zrobi laurkę – sama ją namaluje.
Ja tacie umyję samochód i zrobię to razem z bratem.
Sam raczej bym nie dał rady obydwaj kochamy tatę!
Każdy zna takie słowo, ważne dla córki, dla syna.
Oznacza miłość, wspólnotę… Jakie to słowo? RODZINA!
Rozmowa na podstawie wiersza.
- − Co dziecko podaruje mamie?
- − Co dzieci zrobią dla taty
- Co to jest rodzina?
- − Co można zrobić miłego dla swojej rodziny (samemu, z rodzeństwem)?
Układanie puzzli przedstawiających rodzinę.
Puzzle lub obrazki pocięte na 3–4 części oraz w całości na wzór przedstawiające rodzinę. N. pokazuje dzieciom obrazek, którym powinni się kierować przy układaniu puzzli. Po ułożeniu, dzieci jeśli chcą, mogą się wypowiedzieć na temat obrazka.
Malowanie portretu rodziny.
Dla każdego dziecka:
- farby,
- pędzle,
- kubeczki na wodę,
- kartki z bloku technicznego.
Dzieci otrzymują kartki i mają za zadanie namalować członków swojej rodziny. Po namalowaniu pracy, odstawiają ją do wyschnięcia.
Zabawa dydaktyczna Wielka rodzina.
- Duże serce wycięte z białego brystolu,
- serca wycięte z papieru,
- klej
Dzieci wymieniają członków rodziny. Liczą, ile osób jest w rodzinie każdego dziecka i naklejają na dużej sylwecie serca odpowiednią liczbę małych serduszek.
Dla każdego dziecka:
- kartka,
- kredki.
Dzieci: − rysują swoją rodzinę.
PORTRET MAMY - ZOBACZ
PORTRET TATY - ZOBACZ
DRZEWO GENEALOGICZNE - ZOBACZ
PREZENT DLA MAMY - ZOBACZ
PREZANT DLA TATY- ZOBACZ
HISTORYJKA OBRAZKOWA RODZINA - ZOBACZ
KOLOROWANKA MAMA - ZOBACZ
RODZINA, ĆW GRAFOMOTORYCZNE - ZOBACZ
RODZINA KOLOROWANKA - ZOBACZ
PLAKAT TATA - ZOBACZ
PLAKAT MAMA - ZOBACZ
PLAKAT RODZICE - ZOBACZ
TYDZIEŃ X (18 - 22 MAJA)
Łąka w maju
• wzbogacanie wiadomości na temat zwierząt żyjących na łące
• rozwijanie umiejętności liczenia elementów, kodowania wyniku liczenia
• rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat
• rozwijanie sprawności manualnej.
Prezentacja dla dzieci - zobacz
Ćwiczenia grafomotoryczne - zobacz
Oglądanie zdjęć, książek z obrazkami łąki i jej mieszkańców
Zdjęcia, książki związane tematycznie z łąką
Dzieci wspólnie z R. oglądają zdjęcia przedstawiające łąkę i jej mieszkańców. R. czyta teksty związane z tematem. Dzieci nazywają mieszkańców łąki.
Ćwiczenia oddechowe Motyle nad łąką
Obrazki przedstawiające łąkę, motyle wycięte z kolorowego papieru, słomki
Zadanie dzieci polega na przeniesieniu papierowych sylwet motyli na obrazek łąki za pomocą słomek. Dzieci kładą słomki na sylwetach motyli, wciągają powietrze i przenoszą sylwety w ten sposób nad łąkę. Powtarzają tę czynność dotąd, aż wszystkie motyle będą nad łąką.
Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę
Lusterko dla każdego dziecka. R. rozdaje dzieciom lusterka. Demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie
Bocian i żaba – dzieci naśladują dziób bociana, ściągając wargi mocno do przodu, otwierają je i zamykają, a następnie rozciągają szeroko wargi jak żaba, która jest zadowolona, że schowała się przed bocianem
Biedronka ma dużo kropek – dzieci rysują czubkiem języka kropki na podniebieniu, przy szeroko otwartych ustach, unosząc język do góry
Kret – tak jak kret wychodzi ze swego podziemnego domku, tak dzieci unoszą język do góry, w stronę nosa, a potem znów chowają za górnymi zębami
Pszczoła – dzieci naśladują bzyczenie pszczoły: bzzz, bzzz, bzzz
Motyl – jak motyl porusza skrzydłami, tak dzieci poruszają naprzemiennie językiem od jednego do drugiego kącika ust
Konik polny – tak jak konik polny skacze w górę i w dół, tak dzieci otwierają szeroko usta i językiem skaczą za górne zęby i za dolne zęby. W tym ćwiczeniu język nie wychodzi przed zęby
Zabawa ruchowa Ślimak
Dziecko recytuje rymowankę i rysuje za R. spiralną skorupę ślimaka palcem wskazującym, np. na dywanie, w powietrzu, na plecach kogoś z rodziny.
Ślimak, ślimak, wystaw rogi, dam ci sera na pierogi
Jak nie sera, to kapusty – od kapusty będziesz tłusty.
Zabawa ruchowa z elementem skoku – Z kwiatka na kwiatek.
Chusteczki higieniczne lub ozdobne papierowe serwetki.
R. układa na podłodze w rzędzie obok siebie chusteczki/serwetki (kwiatki). Dzieci mają za zadanie, skacząc z nogi na nogę, wskoczyć do każdej chusteczko/serwetki, tak aby żadnej nie pominąć.
Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Łąka. R. czytając opowiadanie, prezentuje ilustracje do niego załączony
skan ilustracji: załącznik 1, załącznik 2
Był piękny majowy dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer. Chłopcy bardzo chcieli iść na boisko, żeby popatrzeć, jak trenują piłkarze, ale pani powiedziała, że na łące dzieje się o wiele więcej ciekawych rzeczy.
– Przecież łąka to tylko trawa, nic więcej tam nie ma – zmartwił się Tomek.
– Na pewno są ptaki. Dziadek mi o nich opowiadał – odezwał się Olek. – Może nawet będzie jakieś gniazdko.
– A w gniazdku jajeczka – dodała Ada.
– Postaramy się policzyć na palcach wszystkich mieszkańców łąki. Dobrze? – zaproponowała pani.
Dzieci chętnie się zgodziły i zaczęła się wspaniała zabawa.
– Konik polny! – zauważyła Kasia.
– Ale wysoko skacze!
– A ja widzę biedronki – Małgosia położyła jedną z nich na rączce, a dzieci podeszły bliżej.
– Jaki kolor ma biedronka? – spytała pani.
– Czerwony.
– I ma czarne kropeczki.
– A ja widziałem kopter! – krzyknął mały Jaś.
– Co to jest kopter? – zdziwił się Olek.
– Może chodzi o helikopter? – zapytała z uśmiechem pani. – Chyba wiem, co widziałeś. To z pewnością była ważka. Ważki mają dużą głowę, podłużny tułów i skrzydełka podobne do śmigła.
– O! Lecą następne! – zawołał Piotruś.
– Proszę pani, a tu są dziury!
Wszyscy podeszli bliżej, żeby je zobaczyć. W ziemi znajdowały się głębokie tunele.
– Ciekawe, kto w nich mieszka. Jak myślicie?
– Pająk – powiedziała Zosia.
– A ja myślę, że smok.
Pani wyjaśniła przedszkolakom, że w takich norkach mieszkają myszki nornice i poprosiła dzieci, żeby nie wkładały tam patyków ani nie wrzucały kamieni.
– To jest domek myszki, więc nie wolno zakłócać jej spokoju – powiedziała.
Dzieci zauważyły też kilka kopców kreta, większych niż babki z piasku. Cała łąka tętniła życiem, aż zabrakło paluszków do liczenia pszczółek, trzmieli, kosmatych bąków, skowronków i motyli.
Dzieci zrozumiały, że w maju cała przyroda rozkwita, a na łąkach rosną stokrotki, chabry, maki i wiele innych pachnących kwiatków.
Po powrocie do przedszkola dzieci nauczyły się nowej piosenki.
Motylek
Usiadł w maju na kwiatku motylek.
Tupnął nóżką, a z kwiatka spadł pyłek.
Machnął łapką i z kwiatka spadł płatek.
Ach, nabroił ten motyl gagatek!
Teraz fruwa i leczy rabatki.
I udaje, że skrzydła to płatki.
Chciała zerwać kwiatuszek Agatka.
Teraz wącha motylka, nie kwiatka!
Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji
− Dokąd dzieci wybrały się na spacer?
− Wymieńcie zwierzęta, które dzieci widziały na łące?
− Jakie zwierzątka kopią kopce na łące?
− Gdzie mieszkają myszy polne?
− O czym była piosenka, której nauczyły się dzieci?
Ćwiczenia oddechowe Spokojnie oddychamy na łące.
Mała (lekka) książka dla dziecka.
R. prosi dziecko, aby położyło się na plecach i wyobraziło sobie, że znajduje się na łące. R. proponuje dziecku, że nauczy się spokojnie oddychać. R. kładzie na brzuchu dziecka książkę i określa prawidłowy tor oddechowy: wdech nosem – wydech ustami.
Zabawa językowa Łąka.
R. dzieli rytmicznie (na sylaby) nazwy mieszkańców łąki i roślin tam występujących (np. mo-tyl, bied-ron-ka, chab-ry). Zadaniem dzieci jest płynne wypowiedzenie nazw.
Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Tęczowa łąka.
Obrazki: motyli, myszy, bociana, pszczoły, dzięcioła, konika polnego, osy, bąka, dżdżownicy. R. wskazuje odpowiednie obrazki podczas czytania wiersza.
Lśni jak tęcza – łąka w maju. Kolorów tu tyle!
Na stokrotkach, mleczach, makach siadają motyle.
Z norki właśnie wyszła myszka, a za nią jej dzieci.
A nad nimi, w stronę stawu wielki bocian leci.
Pszczółka bawi się w kolory czerwonego szuka.
Gdzieś na samym skraju łąki, dzięcioł w drzewo stuka.
Konik polny już się zmęczył i gra coraz ciszej.
A do taktu, na rumianku osa się kołysze.
Bąk coś bąknął niewyraźnie, mocno zawstydzony.
W łapkach przyniósł słodki nektar dla swej przyszłej żony.
A spod liścia, po łodydze wspięła się dżdżownica
i rozgląda się po łące, i wszystkim zachwyca!
Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu.
− Jakie zwierzęta występowały w wierszu? (R. może przeczytać wiersz jeszcze raz, a dzieci wskazują i nazywają zwierzęta na obrazkach).
− Czy łąka w maju jest kolorowa czy ponura?
− Które zwierzę zamieszkujące łąkę podoba wam się najbardziej? Dlaczego?
Ćwiczenia oddechowe Kropki biedronki.
Dla każdego dziecka: kontur biedronki (bez kropek), siedem czarnych kropek (kół), słomka. R. kładzie przed dzieckiem sylwetę biedronki i prosi, aby za pomocą słomki przeniosło kropki/koła na jej sylwetę.
Biedronki – wprowadzenie do tematu
Pomoce: zdjęcia biedronek - zobacz
Rodzic prezentuje zdjęcia biedronek. Dziecko zastanawia się, czym się różnią, i liczy kropki. Dorosły może przeczytać ciekawostki na temat tych owadów.
Ciekawostki: W Polsce występuje ponad 70 rodzajów biedronek, najczęściej można spotkać biedronkę siedmiokropkę. Biedronki to bardzo pożyteczne chrząszcze, które żywią się głównie mszycami, czyli szkodnikami zielonych roślin. Żyją od dwóch do trzech lat. Rodzą się bez plamek, zaczynają się one pojawiać na pancerzu dopiero godzinę po urodzeniu. Gdy biedronki się boją, wydzielają żółtą substancję (truciznę), która ma odstraszyć inne owady.
„Mała biedroneczka” – zabawa matematyczna
Pomoce: rymowanka „Mała biedroneczka”; sylwety biedronek wycięte z czerwonego papieru (bez kropek); zielone kartki; czarne kropki wycięte z papieru;
Dziecko otrzymuje zieloną kartkę („listek”), na której kładzie sylwetę biedronki, a na niej siedem czarnych kropek. R. recytuje rymowankę „Mała biedroneczka” Joanny Wołoch, a dziecko odkłada „pod listek” tyle kropek, ile zgubiła biedronka. Osoba, która jako pierwsza zna odpowiedź na pytanie: Ile teraz kropek ma?, podnosi odpowiedni kartonik z cyfrą. Dzieci ponownie układają kropki na sylwecie biedronki, a zabawa zaczyna się od nowa, aby przedszkolaki miały okazję utrwalić wszystkie cyfry.
Mała biedroneczka (Joanna Wołoch)
Mała biedroneczka siedem kropek miała,
usiadła na listku, gdzie pszczoła brzęczała.
I ta biedroneczka tak się wystraszyła,
że w zielonej trawie jedną* kropkę zgubiła.
Ile teraz kropek ma? Policzymy raz i dwa.
*dwie / trzy / cztery…
Osłuchanie ze słowami i melodią piosenki Mała biedroneczka (sł. i muz. K. Bożek-Gowik).
1.Mała biedroneczka siedem kropek miała,
na łące zielonej wesoło fruwała.
Złapał ją pajączek w swoją pajęczynę.
„Uratuję cię, biedronko, a ty mi coś przynieś”.
Ref.: Biedroneczko, leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba.
2. Mała biedroneczka siedem kropek miała,
na łące zielonej wesoło fruwała.
Złapał ją wróbelek, niesie tę kruszynę.
„Uratuję cię, biedronko, a ty mi coś przynieś”.
Ref.: Biedroneczko, leć...
3. Mała biedroneczka siedem kropek miała,
na łące zielonej wesoło fruwała.
Złapała ją żaba i po wodzie płynie.
„Uratuję cię, biedronko, a ty mi coś przynieś”.
Ref.: Biedroneczko, leć...
Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu.
− Gdzie latała mała biedronka?
− Ile kropek miała mała biedroneczka?
− Jakie zwierzęta spotkała na łące?
− Co powiedziało jej każde zwierzątko?
Rytmizowanie tekstu refrenu piosenki Mała biedroneczka.
Drewniane łyżki.
Dzieci maszerują jednocześnie wystukując rytmicznie na łyżkach i powtarzając tekst refrenu piosenki (Biedroneczko, leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba).
Prawda czy plotka? – doskonalenie umiejętności słuchania ze zrozumieniem
Rodzic czyta rymowanki Joanny Wołoch, a dzieci określają, czy zdanie jest prawdziwe (podskakują), czy fałszywe (tupią).
Piękny motylek – każdy to powie – kapelusz nosi na swojej głowie.
Pszczółki na łące nektar zbierają, żółte paseczki na odwłoku mają.
Raz mrówka mała – jak głosi plotka, wybrała na męża małego kotka.
I duży, i mały – każdy z nas to wie, że osa może użądlić cię.
Każda biedroneczka siedem kropek ma, do tego na gitarze bardzo pięknie gra.
Pająk zaplata pajęczą sieć, bo na śniadanie muszki chciałby zjeść.
Konik polny podskakuje w swym różowym fraku, a gdy się zmęczy, to siada na czerwonym maku.
„Każdy inaczej się porusza” – zabawa ruchowo-naśladowcza
R. recytuje rymowankę, a dzieci poruszają się po sali według własnego pomysłu.
Każdy inaczej się porusza (Joanna Wołoch)
Na łące każdy inaczej się porusza.
Biedroneczka – tup, tup, tup.
Gąsienica – szur, szur, szur.
Żabka skacze hop, do góry.
Motyl lata aż pod chmury.
Konik polny skacze tak…
– A ty chodzisz jak?
„Odgłosy na łące” – zabawa dźwiękonaśladowcza
Rodzic recytuje wierszyk „Odgłosy na łące”, a dzieci ilustrują ją ruchem według własnego pomysłu. W odpowiednich momentach wypowiadają wyrazy dźwiękonaśladowcze.
Odgłosy na łące (Joanna Wołoch)
Na łąkę idą dzieci – tup, tup, tup.
Wysoko motyl leci – fru, fru, fru.
Pszczółka nektar zbiera – bzy, bzy, bzy.
Gąsienica listek zżera – mniam, mniam, mniam.
Pasikonik podskakuje żwawo – hop, hop, hop.
Biedronka wszystkim bije brawo – klap, klap, klap.
„Na majowej łące” – masażyk
Dziecko i rodzic siadają bokiem w ciasnym kręgu. Osoba z tyłu wykonuje na plecach kolegi lub koleżanki przed sobą masażyk zgodnie z opowieścią nauczyciela.
Na majowej łące (Edyta Kaczanowska)
Rankiem na majowej łące padał deszczyk.
dzieci delikatnie stukają palcami obu dłoni po plecach
Każde źdźbło trawy nabrało świeżości.
drapią palcami obu dłoni
Zaczęło świecić słońce.
pocierają kolistym ruchem dłoni plecy
Nad łąką pojawiły się motyle.
łączą dłonie kciukami i poklepują plecy
Mrówki wędrowały rzędem do mrowiska.
dotykają palcem wskazującym pleców w kolejnych punktach – od dołu ku szyi
Dżdżownica pełzała w podziemnym tunelu.
łączą palce wskazujące obu dłoni i przesuwają je od szyi w dół pleców
Konik polny skakał z kamienia na kamień.
„skaczą” po plecach dwoma palcami (wskazującym i kciukiem)
Pszczoły zbierały nektar z kwiatów.
poruszają palcami obu dłoni w różnych miejscach pleców, szyi i barków
Bąk latał w kółko.
kreślą kciukiem spirale
Potem na łąkę przybyła krowa, by poskubać pysznej trawy.
naprzemiennie dotykają pleców piąstkami
Na łące – zagadki słowne.
Na łące dzieci je zobaczą.
I choć nie mają sprężyn w nogach,
to wysoką skaczą. (koniki polne)
Są czerwone i latają,
na skrzydełkach czarne kropki mają. (biedronki)
Zjada dużo liści,
zwija się w kokonie.
Zmienia się w motyla
nie ma śladu po niej. (gąsienica)
Osiem nóżek sprawnych ma,
lepką sieć szybciutko tka. (pająk)
Z kwiatka na kwiatek przelatuje,
w ulu słodki miód produkuje. (pszczoła)
Ma długie nogi i dziób czerwony,
wrócił niedawno z dalekiej strony.
Z żabkami raczej niechętnie gada,
taka to jego największa wada! (bocian)
Skaczą zielone po majowej łące,
ogrzewa je ciepłe, wesołe słońce. (żaby)
Wolno sunie, hen przed siebie,
nie poprosi o domek ani mnie, ani ciebie.
Ma go ciągle na sobie,
nie służy tylko ku ozdobie. (ślimak)
Gdy zaświeci słonko nad majową łąką,
wesoło latają
i kolorowe jak one kwiaty odwiedzają. (motyle)
Ćwiczenia graficzne Sieć pajęcza.
Duża kartka papieru, czarny marker.
R. rysuje na kartce przecinające się linie główne pajęczyny i zapoczątkowuje rysowanie linii poziomych pomiędzy nimi, które kończą rysować dzieci.
Zabawa dydaktyczna Rodzina pająków.
Talerzyki papierowe z zaznaczoną liczbą kropek (po 4 lub 5), czarna farba, flamastry, mokre chusteczki.
Dzieci odbijają na talerzykach papierowych kciuk zamoczony w farbie tyle razy, ile jest kropek. Po odbiciu kciuków wycierają ręce mokrymi chusteczkami. Następnie dorysowują flamastrami odnóża, czułki i oczy pająków, pamiętając, że pająki po każdej stronie mają cztery odnóża. Na talerzyku dorysowują pajęczynę.
Zabawa dydaktyczna Policz, ile jest…
Liczmany – sylwety owadów, kostka do gry z oczkami.
Dziecko otrzymują liczmany – sylwety owadów, podaje ich nazwy. Następnie za pomocą wyliczanki R. wyznacza kolejne dzieci do rzucania kostką: Biedroneczko, leć do nieba, przynieś mi kawałek chleba. Raz, dwa, trzy, rzucasz ty! Dzieci układają tyle liczmanów, ile oczek jest wyrzucone na kostce. R. sprawdza poprawność wykonania zadania.
„Muzyka przyjaźni” – wysłuchanie opowiadania z pokazem ilustracji i rozmowa na podstawie jego treści
ilustracje do opowiadania - zobacz
Muzyka przyjaźni (Anna Bomba)
Na kwiecistej łące, pełnej traw, ziół i niezliczonych kwiatów, mieszkała gąsienica o imieniu Lili. Lubiła siadać na listku, obserwować motylki, żabki, biedronki, pająki i inne stworzenia. Była bardzo nieśmiała, więc często chowała się w cieniu łopianu.
Pewnego razu, w pogodny, słoneczny poranek, zdobyła się na odwagę i podeszła do kilku biedronek. Ośmielił ją ich śmiech i wesołe rozmowy.
– Dzień dobry, jestem Lili i szukam przyjaciół. Czy mogę się z wami pobawić? Biedronki popatrzyły na nią, na siebie i niegrzecznie odpowiedziały.
– O nie! Jesteś taka brzydka! Nie pasujesz do nas, więc szybko stąd ode jdź!
Gąsieniczce zrobiło się bardzo przykro. Odwróciła się i wróciła na swój listek. Znowu przyglądała się prześlicznym kwiatom, pszczółkom i puchatym chmurkom, które wyglądały jak wata cukrowa. Nadszedł wieczór. Rozczarowana i zmęczona szybko zasnęła. Rano obudził ją deszcz, wypiła więc kilka kropli i schowała się pod kwiat stokrotki. Po chwili wyszło słońce i na niebie rozbłysła prześliczna tęcza. Na łące pojawiło się mnóstwo owadów. Brzęczały, latały, siadały na kwiatkach i zbierały złocisty nektar, by potem odpoczywać i wygrzewać się w słońcu. Lili patrzyła na to wszystko z zachwytem i tak sobie marzyła:
– Ach, jak bardzo chciałabym znaleźć wśród nich przyjaciela. Czy naprawdę jestem tak brzydka, że nikt nie chce się ze mną bawić i rozmawiać?
Nagle zobaczyła niezwykłej urody motyla, który przysiadł na koniczynie.
– Ależ on jest cudny! Ma złote skrzydełka! Zapytam go, czy chciałby zostać moim przyjacielem.
Nieśmiałym głosikiem odezwała się do niego:
– Motylku, czy zaprzyjaźnisz się ze mną?
On tylko spojrzał na nią, poruszał czułkami i ze śmiechem odleciał. Gąsieniczka opuściła głowę i ruszyła w kierunku rosnących opodal maków. Z pobliskiego oczka wodnego podeszła do niej żabka. Lili ucieszyła się, myśląc, że chce ją pocieszyć, ale ona powiedziała tylko.
– Kum, kum, kum, zmykaj stąd. Nie podobasz się tu nikomu, znajdź sobie inną łąkę. Zrozpaczona gąsienica, ocierając łzy, przytuliła się do ziemi. Zaczęła rozmyślać o tym, co ją spotkało. Nie rozumiała, dlaczego nikt nie chce się z nią zaprzyjaźnić.
– Co jest ze mną nie tak? Przecież jestem dla wszystkich miła…
Nagle spojrzała w swoje odbicie w ta? i wody i z przerażeniem krzyknęła
– O nie! To naprawdę jestem ja?! – Z niedowierzaniem szeroko otwierała oczy, poruszała buzią, a woda odbijała jej ruchy jak lusterko. – Naprawdę jestem brzydulą, mam nawet włoski na plecach. Teraz już rozumiem, dlaczego nikt nie chciał się ze mną bawić i rozmawiać – powiedziała do siebie ze smutkiem i rozpłakała się.
Niespodziewanie usłyszała niezwykle delikatną muzykę. Zaczęła się rozglądać i zauważyła konika polnego, który grał na skrzypkach. Zasłuchana nie zwróciła nawet uwagi, że konik bacznie się jej przygląda. Gdy skończył grać, Lili zaczęła bić mu brawo. Zaskoczony grajek aż się zarumienił i w podziękowaniu ukłonił się.
Odtąd życie gąsieniczki na łące zaczęło się zmieniać. Codziennie przychodziła pod kępkę błękitnych niezapominajek, by posłuchać muzyki konika polnego i zawsze biła mu brawo. Czuła, że artysta ją lubi, a granie dla niej sprawia mu wielką radość. Nie wiedziała, że i on czuł się tu bardzo samotny, bo tak jak ona nie miał przyjaciół.
Mijały dni, aż kiedyś konik polny podczas swojego koncertu zauważył, że nigdzie nie ma gąsienicy. Bardzo się tym zmartwił. Tymczasem Lili schowała się na noc w listku, którym owinęła się tak, że powstał kokon i zasnęła na wiele, wiele dni.
Konik polny bardzo za nią tęsknił, choć nigdy ze sobą nie rozmawiali. Codziennie wypatrywał swojej znajomej i choć jej nie było, nadal grał na skrzypkach swoje wieczorne koncerty.
Pewnego popołudnia pomyślał, że czas przenieść się w inne miejsce. Stracił nadzieję, że gąsieniczka kiedykolwiek wróci. Przed odejściem postanowił jednak zagrać po raz ostatni. Tym razem dał z siebie wszystko. Dźwięki, które wydobywały się ze strun skrzypiec, były jak zaczarowane. Gdy skończył, usłyszał głośne brawa. To niemożliwe, pomyślał. Jak to? Czyżby gąsieniczka wróciła?
Odwrócił się. Przed nim stał kolorowy motyl, który uroczo się do niego uśmiechał. Zdziwiony konik zapytał:
– Kim jesteś?
Motylek odpowiedział:
– Wiem, że mnie nie poznajesz. Mam na imię Lili i jeszcze niedawno byłam gąsienicą.
– To niesamowite! – odrzekł zdumiony konik. – Naprawdę byłaś tą małą, nieśmiałą gąsienicą? Cóż za przemiana!
Konik spuścił wzrok i zapytał nieśmiało:
– Powiedz mi, dlaczego przychodziłaś mnie słuchać? Lili odpowiedziała z uśmiechem:
– Ponieważ byłeś jedyną osobą, która nie uciekała na mój widok, nie śmiała się ze mnie, nie odtrącała mnie, a wręcz przeciwnie, codziennie grałeś mi piękne melodie.
Konik polny bardzo się wzruszył i odpowiedział:
– Grałem dla ciebie, ponieważ tylko ty chciałaś mnie słuchać.
W ten oto sposób konik polny i motylek stali się prawdziwymi przyjaciółmi. Razem się bawili, śmiali, tańczyli w słońcu i w deszczu, pomagali sobie, a wieść o ich niezwykłej przyjaźni rozeszła się po całej łące. Od tej pory na koncerty konika przybywały stworzenia z całej okolicy i każdy zachwycał się pięknym tańcem motyla, który wirował nad łąką w rytmie muzyki przyjaźni.
Rozmowa kierowana na podstawie ilustracji i opowiadania
- Co lubiła robić gąsienica Lili?
- Dlaczego czuła się samotna?
- O co poprosiła biedronki?
- Dlaczego biedronki nie chciały się z nią bawić?
- Jak się wtedy czuła?
- Kogo jeszcze gąsieniczka poprosiła, aby został jej przyjacielem?
- Jak zareagowała żabka na widok gąsienicy?
- Co Lili zobaczyła w kałuży?
- Po co gąsienica codziennie przychodziła pod kępkę niezapominajek?
- Dlaczego gąsienica zniknęła na wiele
„Majówka” – opowieść słowno-ruchowa.
Dzieci, naśladując gesty prowadzącego, odzwierciedlają ruchem treść opowiadania.
Majówka (Edyta Kaczanowska)
Rodzina jechała rowerami na majówkę.
dzieci leżą w rozsypce na dywanie na plecach i poruszają nogami, naśladując jazdę na rowerze
Wiał przyjemny wiaterek.
wstają i wykonują w miejscu obroty wokół własnej osi, lekko unosząc ramiona
Gałęzie drzew, które rosły przy drodze, lekko poruszały się na wietrze – raz w lewo, raz w prawo…
stają w rozkroku i poruszają w lewo/prawo uniesionymi nad głowę wyprostowanymi ramionami
W oddali, pośród traw, pasły się krowy.
powoli chodzą na czworakach
Nad łąkami żwawo latały barwne motyle.
rozpościerają ramiona i truchtają, machając nimi
Na kwiatkach przysiadały pszczoły i trzmiele.
wykonują przysiad podparty
Koniki polne skakały po źdźbłach trawy.
wykonują skoki obunóż
Za łąkami płynęła rzeka.
stojąc w rozkroku, wykonują skłon w przód i swobodnie poruszają ramionami
W rzece wesoło pluskały się rybki.
poruszają się slalomem z dłońmi złączonymi z przodu
Ktoś pływał kajakiem.
przyjmują pozycję siadu klęcznego i wykonują krążenia ramion, naśladując czynność wiosłowania
Dalej na rzece był most.
siadają i podpierając się rękami z tyłu, unoszą biodra i prostują plecy
Na brzegu rzeki, leżąc na kocu, odpoczywała rodzina.
leżą na plecach i oddychają głęboko
https://www.youtube.com/watch?v=2dxXuIhKt3c&feature=emb_rel_end
origami – jak zrobić skaczącą żabkę z papieru
https://www.youtube.com/watch?v=scapabnnLSk&feature=emb_rel_end
Motyle – jak zrobić origami z papieru
Pomysły i propozycje na prace plastyczne:
https://pracaplastyczna.pl/index.php/wiosna/1392-laka-z-motylami
https://pracaplastyczna.pl/index.php/wiosna/107-ekologiczny-kwiatuszek
https://pracaplastyczna.pl/index.php/wiosna/1089-motyle-z-kolorowych-serwetek
https://pracaplastyczna.pl/index.php/wiosna/1069-kolorowe-wiosenne-kwiaty